Ang Alamat ng Mansanas

"Ahhhhhhhhhh!!!!" nandiyan na ang minokawa!! (nagkakagulo ang lahat at lumilikas mula sa kani-kanilang tahanan)

"Raaaaaawr" (isang higanteng ibon ang lumilipad sa taas ng kaharian)(bumubuga ito ng apoy at naninira ng mga tahanan)

Narrator: Sa isang iglap nabihag ng ibon ang isang nilalang sa mga matutulis nitong kuko at dali-daling lumipad palayo sa kaharian.

(fade lights)

Sino nga ba ang tunay na biktima at sino nga ba tunay na salarin?

(change scene)

Part I Ang Pagtatagpo

Narrator: Sa isang malayong kaharian, sa panahon kung saan ang mga kastilyo at bundok pa lamang ang mga matatayog na gusali, nakatira ang pamilya Monte Rosario sila ang pinakamayamang pamilya sa buong lupain ng Espanya. Ito ay pinamumunuan ni Haring Carlito at Reyna Armeya, sila ay mayroong dalawang anak, si Prinsesa Mistina at Prinsesa Minchita.

Isang araw sa liblib na kakahuyan. . .

Ahhhhhh!!! Saklolo!! (isang babaeng malakas na sumigaw)

Napapalibutan ng mga jejemon ang isang kaawa-awang babae.

Babae: wag po. . .maawa po kayo sakin. . .wag niyo pong kunin ang mga mansanas ko. . .

Mga jejemon: Ibigay mo na yan samin, kung ayaw mong masaktan. . .


Sandali lang! Wala ba kayong kahihiyaan? isang walang labang babae ang binubully niyo. nasan na ang mga dangal niyo bilang lalaki? (isang misteryosong lalaki ang nagmistulang knight in shining armor)

Wag ka nang makialam dito. mga alagad sugurin siya. . .

Hiyaaaaa!! (madaling natalo ng lalaki ang mga jejemon)(tumakbo na lamang paalis ang isa pang natira)

Lalaki: Ayos ka lang ba? (inabot ang kamay sa nakaupong babae)

Babae: Ah. . .Oo, ayos lang ako, maraming salamat sa iyong pagtulong. . .

(habang tumutugtog ang isang romantic bgm)

Lalaki: Anong ginagawa ng isang babaeng tulad mo dito sa mapanglaw na gubat?

Babae: Namimitas lamang ako ng mga mansanas para sa apple pie na ibabake ko mamaya

Lalaki: Dapat ka nang mag-ingat sa susunod, ang kakahuyan ay hindi isang lugar para sa isang babae. San ka ba nakatira? Halika, sumakay ka sa kabayo ko at ihahatid kita sa iyong tirahan.

Babae: Doon (sabay turo sa palasyo)

Pagdating sa palasyo. . .

Prinsesa Minchita: Prinsesa Mistina, saan ka nanaman ba galing? kanina pang nagaalala ang mga magulang natin sa iyo. . . gutom na sila at wala pa rin ang kanilang paboritong apple pie.

Prinsesa Mistina: Paumahin mahal kong kapatid, subalit naubos ang ating mansanas sa ref kinailangan ko pang maghanap sa kakahuyan.

Prinsesa Minchita: Ano? Alam mo namang delikado doon. at isa pa. maaari mo namang iutos yan sa mga katulong natin.

Prinsesa Mistina: Ngunit gusto ko ring lumabas at maglaro sa kakahuyan. Matagal na akong di nakakalabas ng palasyo.

Prinsesa Minchita: Naku, kausapin mo na lang ang ating mga magulang.

Lalaki: Isa ka pa lang prinsesa??

Prinsesa Mistina: oo. pasyensya na at hindi ko kaagad nasabi. ano nga bang pangalan mo magiting na ginoo??

Ako nga pala si Prinsipe Janus Velcruz ng kaharian ng Recto. Nandito ako para sakupin ang kaharian niyo. . .

(fade lights)

Sa mga sandaling iyon. Alam ko sa sarili ko, ngayon lang tumibok ng ganoon kabilis ang puso ko. . .

Part II Isang Desisyon

Narrator: Nagdaan ang mga araw at gabi. Unti-unting naging malapit ang prinsesa at prinsepe kahit na balak nitong sakupin ang kanilang kaharian.

(Scene sa balcony)

Prinsepe Janus: Aking prinsesa. . .sagutin mo lang ako at mapapasaiyo ang kaharian na ito

Prinsesa Mistina: Ngunit sa amin naman talaga ito. . .kung mahal mo ko. . .hindi mo pagtatangkaan ang aming kaharian at hahayaan mong mamuhay kami ng matahimik.

Prinsepe Janus: hindi maaari. alam mo naman na kailangan kong sakupin ang kaharian niyo o tanging kamatayan ang naghihintay sa akin sa kaharian namin. mataas ang expectations ng parents ko sakin. Huwag kang magalala. hindi ko sasaktan ang pamilya mo. Sumuko lang kayo ng maayos at sinisigurado kong walang dugo at buhay ang masasayang.

Prinsesa Mistina: Hindi ko alam kung anong dapat gawin. ang alam ko lang ay mahal na kita ng lubusan. . .

(fade lights)

Kinabukasan. . .

"Ahhhhhhhhhh!!!!" nandiyan na ang minokawa!! (nagkakagulo ang lahat at lumilikas mula sa kani-kanilang tahanan)
"raaaaaawr" (isang higanteng ibon ang lumilipad sa taas ng kaharian)(bumubuga ito ng apoy at naninira ng mga tahanan)

Prinsesa Mistina!! Nasaan ka?? sigaw ni Prinsipe Janus habang hinahanap ang prinsesa mula sa mga nagkakagulong tao. . .

Nandito akooo!! tulungan mo ko mahal na prinsipe!! ang sigaw ng prinsesa na naipit sa nahulog na flower vase. . .

Nandiyan na ko!! sigaw ng prinsipe

Unti-unting lumapit ang prinsipe. . .unti-unti na ring lumalapit ang malaking ibon. . .

Prinsipe Januuuuus!!!

Prinsesa Mistiiiinaaaa!!!

nagkaroon ng madramang slow-mo

Sa isang iglap. nadakip ng malaking ibon ang isang tao mula sa mga matutulis nitong kuko. . .

Prinsipe Januuuus!!!

nadukot ang prinsipe at naiwan ang mahal na prinsesa. . .

(Fade lights)

Prinsesa Mistina: Ngunit. Mahal ko siya. Siya lamang ang buhay ko. Isa pa iniligtas niya ako noon mula sa mga jejemon. siguro ito naman ang pagkakataon para iligtas ko siya mula sa minokawa.

Haring Carlito: Nako. hindi ako papayag. anong kahibangan ang sinasabi mo? isang kang prinsesa at hindi iyan ang dapat inaasal ng isang prinsesa. isa pa. nabalitaan ko na balak sakupin ng prinsipeng iyan ang kaharian. mabuti nga sa kanya at hindi na matutuloy ang mga balak niya. Pumasok ka na sa kwarto at matulog. tapos na ang usapang ito. . .

Dali-daling tumakbo ang prinsesa sa kanyang kwarto habang umiiyak. alam niya sa sarili niya na kung gano niya kamahal ang prinsipe at kung panong lahat ay gagawin niya para lang makasama ang kanyang minamahal. . .

Saan ka pupunta?? tanong ni Prinsesa Minchita

Prinsesa Mistina: Ililigtas ko ang mahal na prinsipe.

Prinsesa Minchita: nahihibang ka na ba? delikado ang balak mo. maaaring kang mamatay. isa pa. magagalit ang mga magulang natin sa iyo.

Prinsesa Mistina: Ngunit. mahal ko siya. gagawin ko ang lahat mailigtas lang ang prinsipe. . .

Prinsesa Minchita: Wala na siya. Hayaan mo na. Marami pang iba diyan. hindi ka mauubusan. pero kung talagang mapilit ka. binabalaan kita. meron ka lamang dalawang option, ang iligtas ang prinsipe at itakwil sa palasyo or kalimutan ang lahat at mamuhay ng tahimik sa kaharian.

(umalis si Prinsesa Minchita)

Kinabukasan. . .

Nawawala ang prinsesa sa kaniyang kwarto!! Tawagin niyo ang mga kawal at ipahanap siya!!

(fade lights)

Part III Ang Payaso

Sa kakahuyan. . .

Prinsesa Mistina: Eew. so dirty naman dito sa forest. ayoko na. there's so many insects na gumagapang sa flawless legs ko. . .

Ehem. . .Dahon ka ba? ang laki kasi ng problema mo eh. hahahaha!!!

Prinsesa Mistina: ????

Ako nga pala si Clowdi isa akong payaso. Ano namang ginagawa ng isang prinsesa dito sa kakahuyan??

Prinsesa Mistina: Uhm. Ililigtas ko ang prinsipe ko?

Clowdi: wow. kakaiba yan ah. so gayan talaga ang suot mo? sandali. palitan natin yan. (ching! parang magic)

Prinsesa Mistina: Farie Princess??

Clowdi: Ay joke. mali. . .isa pa. (ching!)

Mistulang amazona ang dating ng prinsesa. fierce.

Clowdi: Nais kitang tulungan sa iyong paglalakbay. mukhang interesado yan at gusto kong maging parte ng kwento mo. tutal wala naman akong pinagkakaabalahan ngayon. ayos na sa akin ang mansanas para pambayad sa serbisyo ko mahal na prinsesa.

Prinsesa Mistina: Kung gayon. heto ang mansanas ko. . .

matapos kumain ng dalawa. . .

Clowdi: Teka, saan nga ba tayo papunta??

Prinsesa Mistina: ah. . eh. . .hindi ko rin alam. . .siguro sa bundok na iyon? doon ko nakita pumunta ang minokawa. . .

Clowdi: teka, minokawa ba kamo? alam ko kung saan ang lungga niya. ngunit lubhang mapanganib ang tatahakin nating landas. handa ka na bang harapin ang iyong mga takot? handa ka na ba sa mga bagay na hindi mo alam? handa ka na bang umibig at masaktan?

Prinsesa Mistina: Oo. gagawin ko ang lahat. sa ngalan ng pag-ibig.

(fade lights)

Part IV Ang Paghahanap

Sa mapanglaw na gubat. . .

(ibat-ibang mga nakakatakot na tunog ang maririnig) madilim ang gubat at mistulang gabi kahit na

mataas pa ang sikat ng araw.

Raaaaawr!!!

Prinsesa Mistina: Ano yun?

Clowdi: Yun ang tunog ng nagwawalang kahoy.

Prinsesa Mistina: ????

Clowdi: Sandali. . .

tila lumulubog tayo. . .

wag kang gumalaw mahal na prinsesa. . .

nahulog tayo mula sa isang kumunoy!

Prinsesa Mistina: Ahhhh!!! oh no. this is the end. . .huhu.

Clowdi: Susuko ka na lang ba? ganun na yun?? pano na ang pag-ibig na wagas??

Prinsesa Mistina: (napaisip ng matagal) tama ka. . .hindi ito ang tatapos sakin. . .ililigtas ko ang prinsipe at mamumuhay kami ng maligaya. yaaaaaah!!!unti-unting umahon ang prinsesa mula sa kumonoy. nagtaka rin ang payaso kung paano niya nagawa yun.

Nagpatuloy ang dalawa sa paglalakbay. . .

Unti unti nang kumakagat ang dilim at dahan dahang sumapit ang gabi.Ang tahimik na gubat noon. ngayon ay mistulang party house ng mga mababangis na hayop.

Clowdi: Sa tingin ko dapat ay magpahinga na muna tayo at matulog. bukas na lang natin ituloy ang ating paglalakbay. delikado na ang kagubatan kapag sapit ng dilim.

Prinsesa Mistina: Sige. . .sa tingin ko nga ay tama ka. . .

(fade lights)

Ang hindi nila alam. . .isang matinding surpresa ang naghihintay sa kanila. . .

Part V Ang May Sala at ang Naapi

Surprise!!!!

(unti-unting nagising ang mahal na prinsesa)

teka. . nasan ako??!! bakit ako nakatali?? pakawalan niyo ko!!!

Hahahaha!!! nasurpresa ka ba?

kapatid??

Prinsesa Mistina: Ate Minchita??

Prinsesa Minchita: oo ako nga! sino pa sa tingin mo? hahaha.

Prinsesa Mistina: Pero bakit??

Prinsesa Minchita: Bakit? tinatanong mo ko kung bakit? hindi mo lang alam kung gano kasakit. . .

(Flashback)

Ate laro tayo. ako yung faerie princess tapos ikaw daw yung witch.

Prinsesa Minchita: eeeh! ako yung faerie princess.

Prisesa Mistina: hindi. ako yung faerie princess!!

Haring Carlito: wag na kayo mag-away. Minchita, magparaya ka na sa kapatid mo. ikaw ang nakakatanda. ikaw na lang ang witch.

-end flashback-

Prinsesa Mistina: Dahil lang don?? o sige ikaw na faerie princess!

Prinsesa Minchita: hindi yun yung point eh. . .

inagaw mo sakin ang lahat. . .

ikaw lagi ang napapansin nina inay at itay.

ikaw lagi ang bida sa kaharian

ikaw lagi ang maganda

ikaw na lahat.

at ako? wala. . .wala nang natira sa akin. pati ang prinsipe inagaw mo sakin.

Kahit nang umalis ka sa kaharian ikaw pa rin ang hinahanap nila. . .akala ko pag napaalis na kita

sa kaharian matatapos na ang lahat. pero hindi eh. . .

Prinsesa Mistina: Ikaw lahat ang may pakana nito??

Prinsesa Minchita: Oo.

Plano ko talagang dukutin ang prinsipe. Hindi mo ba napapansin ang pagkakamali ng mga kontrabida

sa bawat istorya? sobra silang nagfofocus sa pagdukot sa prinsesa. at anong resulta? inililigtas lang sila ng prinsipe at sa huli laging natatalo ang mga kontrabida. . .

what if? yung prinsipe ang dukutin ko. anong mangyayari?

Clowdi: uhm. maglalabasan ang mga rainbow unicorns?

Prinsesa Minchita: Hindi. maiiwan ang kaawa-awa at helpless na prinsesa. at wala siyang magagawa kundi umiyak ng umiyak hanggang maubos ang tubig sa katawan niya at mamatay.

Pero hindi yun ang nangyari. pinili mo pa rin siyang iligtas. kahit alam mong wala kang laban.kaya naman ipinadala ko ang payasong ito para ihatid ka sa iyong kamatayan. dahil tanging ito lang ang solusyon para makamtan ko ang hustisya sa lahat ng ginawa mo sakin. siguro pag nakita nila ang bangkay mo at tuluyan ka nang mawala sa mundo. ako naman ang mapapansin ng lahat. ako naman ang mamahalin nila. Clowdi. buksan na ang trap.

Bumukas ang lupa. sa ilalim nito ay ang kumukulong apoy sa taas naman nakasabit ang prinsesa.

Prinsesa Minchita: Within 1 minute. unti unting baba ang lubid patungo sa kumukulong apoy pero hindi kita susunugin. hihintayin kong unti-unting matutuyo ang katawan mo. tapos dadalhin ko ang bangkay mo sa kanila para ipakita na patay ka na. hahaha isa pa. i love slow and painful deaths.
hahahaha!!!

Prinsesa Mistina: Nagkakamali ka kung akala mo nagtagumpay ka na. marami na akong napagdaanan at natutunan sa paglalakbay ko. natutunan kong maging independent at wag umasa sa iba. natutunan kong lumaban at harapin ang mga takot ko. kaya kung inaakala mong dito na magtatapos ang lahat.
nagkakamali ka. ililigtas ko ang prinsipe at mamumuhay kami ng maligaya.

bigla na lang nakawala ang prinsesa. nagtaka din ang lahat kung pano.

marahil ay dahil sa pag-ibig na wagas.

Prinsesa Minchita: Hindi maari!! pano nangyari ito?? Minokawa atakihin ang prinsesa!!

Binato ng mansanas ng prinsesa ang minokawa. sumabog ang minokawa. nagtaka ulit ang lahat.

Prinsesa Minchita: Anong?? Clowdi patayin mo ang prinsesa!! ngunit patay na si Clowdi. nafood poison siya sa kinain niyang mansanas kanina. . .

Prinsesa Minchita: Pero paanong??

Prinsesa Mistina: Itigil na natin to. . .

Alam ko ang lahat. . .Simula pa lamang alam ko na ang mga ginagawa mo... Gusto ko lang naman malaman kung bakit. . .hindi ko naman alam na ganito pala ang nararamdaman mo. . .sana sinabi mo na lang sa akin. . .hindi na sana umabot sa ganito. . .

Prinsesa Minchita: Bakit sa huli ako pa rin ang talo?

Prinsesa Mistina: Hindi ka natalo. walang nanalo o natalo. meron lang mga aral na natututunan sa bawat laban. hindi mo naman kailangang mapagpapansin. dahil alam mo sa sarili mo na mahal ka rin ng mga taong mahal mo. hindi mo lang napapansin dahil puro inggit at galit ang nanguna sa puso mo. . .

Prinsesa Minchita: (umiiyak) ano itong nagawa ko?? mapapatawad mo pa ba ako mahal kong kapatid?

Prinsesa Mistina: Hindi mo kailangang magpatawad. tara balik na tayo sa kaharian. Ituloy na natin ang laro natin. this time ikaw naman ang faerie princess at ako naman ang faerie witch.

Princess Minchita: . . .Sige!

Narrator: At bumalik na nga ang magkapatid sa kaharian. tuluyan na rin nilang iniwan ang prinsipe dahil baka maging sanhi lang ulit ito ng kanilang pagtatalo. hindi man nagkatuluyan ang dalawa sa huli, nabuo naman at naayos ang pamilya ng prinsesa at namuhay sila ng masaya sa malayong kaharian.